Leeslijst 13: Dit zijn de namen

Hoe het voelt om een vluchteling te zijn

Het boek Dit zijn de namen van Tommy Wieringa speelt zich af in Oost-Europa waar de voormalige Sovjet-Unie haar littekens nog nalaat. Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. De ene gaat over Pontus Beg, een typische commissaris in de stad Michailopol waar geweld en corruptie dagelijks bezigheden zijn en de andere over een groepje vluchtelingen die over de steppe trekt op zoek naar een beter leven. Tommy Wieringa heeft een interessant en duidelijk gestructureerd boek geschreven wat hier en daar verassend uit de hoek komt, maar het heeft ook zijn minpunten die jammer genoeg je leeservaring negatief beïnvloeden.

Het boek is opgebouwd uit drie seizoenen: najaar, winter en voorjaar. Vanzelfsprekend spelen de hoofstukken die onder een bepaald seizoen vallen zich ook daadwerkelijk of in zo’n klimaat. Zo kun je de omgeving goed voor je zien en bepaalde beslissingen die er in het boek genomen worden beter begrijpen, zoals wanneer de groep besluit om verder te trekken van het huisje van het oude vrouwtje naar de bewoonde wereld omdat ze niet genoeg voorraden hadden om de winter te overleven. De drie seizoenen zijn weer opgedeeld in twee verhaallijnen die voor het grootste deel van het boek per hoofdstuk aan bod komen.

In het boek komt het onderwerp vluchtelingen duidelijk naar voren en kom je te weten waarom deze mensen aan de uitputtende tocht zijn begonnen. Neem bijvoorbeeld Saïd, een jonge jongen, die besloot om uit zijn armoedige dorp te vertrekken op zoek naar een betere toekomst. Daarvoor moet hij veel opofferen net zoals de mensen die tegenwoordig vluchteling zijn. Zij trekken voornamelijk vanuit het Midden-Oosten en Afrika naar Europa voor hetzelfde doel als Saïd: een betere toekomst. Tommy Wieringa laat je de wereld zien van deze mensen en laat je begrijpen wat zij meemaken.

Het boek is geschreven in 2012, voordat de ‘vluchtelingenstroom’ een ‘hot topic’ werd. Ik denk dat Wieringa expres voor dit onderwerp heeft gekozen om het aandacht te geven. Hoe voelt een vluchteling zich, wat zijn hun intenties enzovoort enzovoort. Dat het later heel erg in het nieuws kwam is voor Wieringa alleen maar positief geweest.

Jammer genoeg zijn er ook minpunten aan het boek. Het  boek kroop zich in mijn ogen in het begin echt voort als een slak en het was moeilijk om me aandacht erbij te houden. Pas na ongeveer 180 bladzijdes is het groepje vluchtelingen dan eindelijk aangekomen in de bewoonde wereld en wat een opluchting, niet alleen voor hun… Daarna word het boek ook veel leuker en heeft verassende wendingen zoals de neppe grens, maar Wieringa kon het veel makkelijker voor hem en ons maken door een deel van het boek in te korte of spannender te maken.

Toch is Dit zijn de namen al met al een leuk en interessant boek om te lezen en een echte aanrader. Door dat het goed opgebouwd is het duidelijk te volgen en te begrijpen. Het onderwerp ‘vluchtelingen’ was een goede keuze van Wieringa, onder andere doordat het in de toekomst zo in het nieuws was. Het is zonde dat sommige delen van het boek zich zo voort kruipen, maar dat neemt niet weg dat dit een echte aanrader is. Het boek krijgt dan ook 3 sterren.